'Ik ging steeds verder achteruit'
De gevaren van een tekenbeet
TEKST: ANNE-MIEKE WEIJERS | FOTO'S: HANS DE JONGH EN ANNE-MIEKE WEIJERS
Mark Visch is op zijn zevende verhuisd naar de Golfresidentie. 10 jaar oud, is van de eerste lichting jeugd die golfles krijgt. Inmiddels golft hij al 21 jaar en heeft een handicap van 4.4. Actief deelnemer aan maandbekerwedstrijden, clubkampioenschappen, funwedstrijden en speelt in Heren -1 team van onze club. Hij woont met zijn vriendin Mirte sinds 2019 in Dronten-West. In 2023 werd hij plotseling ernstig ziek.
Welke klachten kreeg je vorig jaar op 20 augustus?
“Pijn in mijn nek en rug. Ik kwam terug van vakantie en al na twee dagen ging het werken niet meer. De dokter schreef pijnstillers en morfine voor, achteraf bleek ik voor de laatste allergisch te zijn. Hierdoor kreeg ik een enorme verstopping in mijn maag. Er zat iets niet goed, ik begon te braken en voelde me steeds slapper, werd duizelig. Dit werd elke dag erger, lopen ging ook niet meer goed.”
Wat gebeurde eind september?
“Eind september begon mijn zicht te draaien, alsof je met teveel alcohol op in bed ligt. Omdat dit een probleem van het evenwichtsorgaan kan zijn ben ik naar Hans Driesman gegaan, fysiotherapeut en gespecialiseerd in evenwichtsstoornissen. Na twee behandelingen zou er vooruitgang moeten zijn, maar ik ging alleen maar achteruit. Bij Hans Driesman gingen alle alarmbellen af: er zou iets aan mijn kleine hersenen kunnen mankeren. Hij heeft toen heel veel moeite gedaan om een spoedverwijzing naar de neuroloog te krijgen. Op 29 september heeft deze mij onderzocht. Haar conclusie: “Jij blijft hier en gaat niet meer naar huis.” Een kwartier later volgde een MRI-scan en na anderhalf uur de uitslag. De kleine hersenen waren verdikt en moesten nader onderzocht worden. We waren enorm geschrokken. Na het weekend gingen de onderzoeken door. De situatie was zorgwekkend: een snel progressief klachtenbeeld en duidelijke zwelling van de kleine hersenen.”
Naar het UMC in Utrecht
Er was nog steeds geen echte diagnose. Om die vast te kunnen stellen was hersenvloeistof nodig. Op 3 oktober is Mark overgeplaatst naar Utrecht. Die middag werd duidelijk dat een ruggenprik uitvoeren in zijn situatie riskant zou zijn: de kleine hersenen zouden kunnen verschuiven, dan zou hij als een kasplantje eindigen. Een loodzware mededeling, hij ging steeds verder achteruit maar besefte dat hersenvloeistof nodig was. De volgende dag kreeg Mark “goed nieuws”: er was een manier om de ruggenprik te doen met weinig gevaar dat iets mis kon gaan. Na diep nadenken en overleg met zijn naasten besloot hij ervoor te gaan. Die middag is er hersenvloeistof afgenomen. Nu was het afwachten want de hersenvloeistof en bloed moesten op kweek gezet worden. Dit kon wel 2 à 3 weken duren.
Steeds verder achteruit
Mark: “In de weken erna ging ik verder achteruit. Mijn ogen waren 24/7 aan het trillen, erg vermoeiend en misselijkmakend. Ik zag alleen nog maar vlekken. Lopen ging steeds slechter en toen helemaal niet meer. Kracht in mijn armen nam af. Met moeite kon ik een stukje ontbijtkoek naar mijn mond brengen, heel beangstigend. Het was moeilijk om rustig op de uitslagen te wachten. Elke uitslag sloot ziekten uit. Uiteindelijk bleven er twee mogelijkheden over: een vorm van kanker of een ontsteking door de Lyme bacterie. Voor deze laatste duurde de kweek het langst. Ik zou nóg een week moeten wachten. Inmiddels zag ik bijna niets meer en kon niet meer uit bed komen. Ik wilde niet langer wachten met behandeling.”
Behandeling van de Lyme bacterie
De arts is toen blind gaan behandelen op de Lyme bacterie met antibiotica. Een paar dagen later kwam de uitslag van de kweek: de Lyme bacterie was de oorzaak. Mark: “Wat waren we blij en opgelucht! Ik mocht op 17 oktober weer naar huis, Myrthe en mijn ouders hebben mij verzorgd. In het begin ging ik, ondanks de antibiotica, amper vooruit. Frustrerend en teleurstellend. Zou ik ooit volledig herstellen? Hoe lang moest dit nog duren? Het waren lange dagen waarin ik alleen kon liggen en luisteren. Mijn ogen waren nog steeds een drama.”
Vanaf eind november is het herstel voorspoedig gegaan. Balans, evenwicht, spierkracht en fijne motoriek; het komt in de loop van de maanden met behulp van fysiotherapie en oefenen allemaal weer terug. Sinds kort is Mark aan het werk en golft hij weer. Hij neemt zich voor om na elk rondje nauwkeurig te controleren of er weer een tekenbeet is opgelopen. Zijn reactie op een tekenbeet is gelukkig heel zeldzaam, enkele gevallen wereldwijd per jaar. Maar ook de ziekte van Lyme kan heel vervelende gevolgen hebben en hij is, ondanks deze beet, niet immuun voor de ziekte.
Mark wil voorlopig ‘vooral leuke dingen doen’ zoals veel golfen en trouwen met Mirte in juni dit jaar! Wil je meer weten over tekenbeten? Ga naar www.tekenbeetziekten.nl